Depresja a może dystymia?

Depresja to hasło, które jest coraz lepiej rozpoznawane w społeczeństwie. I choć wciąż traktowane jest jak temat tabu, to jednak dotknięte nią osoby zwracają się o pomoc do specjalisty - psychiatry czy psychologa, który jest w stanie złagodzić przebieg choroby, a nawet w zupełności ją wyleczyć.

Inaczej sprawa ma się z dystymią. Wiele osób kompletnie nie zdaje sobie sprawy z faktu, że choruje na nią (często od dziecka) i złe samopoczucie czy ciągły smutek, traktuje jako część siebie, element własnego charakteru, z którym nie jest w stanie walczyć. Osoby dotknięte dystymią często umierają nie wiedząc, że wcale nie były skazane na życie w ciągłym przygnębieniu i poczuciu beznadziei.

Czym jest dystymia? To choroba podobna do depresji, jednak o łagodniejszym przebiegu. Chory miewa lepsze dni, potrafi cieszyć się z sytuacji, które mu sprzyjają, jednak przez większość czasu odczuwa zagubienie i pustkę w swoim życiu, której nie potrafi niczym wypełnić. Objawy tej choroby w wielu aspektach przypominają depresję kliniczną i, nie leczone, potrafią przybrać jej postać, a wtedy proces leczenia znacznie się wydłuża.

Cierpiący na dystymię zmagają się:

• z towarzyszącym im smutkiem
• apatią
• poczuciem winy
• zaniżonym poczuciem własnej wartości
• problemami ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)
• nadmiernym apetytem lub jadłowstrętem
• brakiem sensu życia
• ciągłym zmęczeniem
• stopniowym wykluczaniem się z życia towarzyskiego
• powolną utratą zainteresowań
• dolegliwościami somatycznymi (m.in. trawiennymi, notorycznymi bólami głowy)

Dystymia to nie tylko dolegliwości psychiczne, ale i somatyczne - w tym uciążliwe bóle głowy

Wizyta u psychiatry

Jeśli cierpiący na dystymię zgłosi się po pomoc do psychiatry, często wychodzi z diagnozą depresji i receptą na leki, które w przypadku dystymii nie są skuteczne. Chory potrzebuje o wiele słabszych dawek, a także trochę innego rodzaju środków farmakologicznych niż te, które stosuje się w depresji, pomocna jest także psychoterapia. Pacjent widząc, że po lekach czuje się gorzej, często rezygnuje z dalszego leczenia uznając, że ciągłe przygnębienie to po prostu część jego charakteru (często padają słowa "po prostu jestem pesymistą, muszę jakoś z tym żyć"). Tymczasem dobrze przeprowadzony wywiad i odpowiednio dobrane leki potrafią sprawić, że chory odzyskuje prawdziwego siebie - radość życia, aktywność. Znikają problemy ze snem, bóle fizyczne, a także ciągłe uczucie zmęczenia odbierającego siłę do działań.

Pomoc psychologa

W leczeniu dystymii dużą rolę odgrywa psychoterapia (prowadzona choćby poprzez psychologów z ośrodka http://www.strumykowa.com.pl/ oraz w innych placówkach leczniczych). Dzięki terapii możliwe jest odnalezienie źródeł problemów i tych czynników, które wpływają na pogorszenie stanu chorego.

Choć w dystymii zdarzają się "przeploty" lepszego samopoczucia z gorszymi dniami, nie należy mylić jej z chorobą afektywną dwubiegunową! W dystymii nie występują bowiem stany manii, a zmiany nastroju występują w dużo krótszych okresach niż ma to miejsce w ChAD.

Co robić? Walczyć!

Jeśli podejrzewamy dystymię u siebie lub kogoś bliskiego, skontaktujmy się ze specjalistą. Tylko on postawi prawidłową diagnozę (kluczowe jest tutaj dogłębne zebranie wywiadu!) i pomoże wyjść na tzw. prostą. Warto, bo ignorowana dystymia przeradzająca się stopniowo w depresję, potrafi całkowicie odebrać radość życia, a nawet doprowadzić do pojawienia się myśli samobójczych.

UWAGA: jeżeli uważasz, że dystymia to Twój problem, zadzwoń pod numer 504 242 340 (pomoc dla mieszkańców Warszawy) i umów wizytę u specjalisty.